×

جستجو

معرفی مدرسۀ ظهیریه در قصبۀ اردوباد، جمهوری نخجوان

طبق متن کتیبۀ سردر مدرسه، این بنا را محمدابراهیم ظهیرالدوله دبیر دربار در تاریخ ۱۱۲۶ قمری در عهد شاه سلطان حسین صفوی (۱۱۳۵-۱۰۷۹ق)، احداث کرد. قبلاً در متن معرفی کتیبهٔ شاه عباس در مسجدجامع اردوباد، اشاره شد اردوباد تا مدتی پیش قصبه کوچکی بیش نبود اما شعرا، هنرمندان و سیاستمداران بسیاری از این آبادی برخاسته‌اند. دو تن از صدراعظم‌های ایران در دورهٔ صفوی؛ میرزا حاتم بیگ نصیری اردوبادی صدراعظم شاه عباس و فرزندش میرزا طالب خان نصیری اردوبادی صدراعظم شاه عباس و شاه صفی از این قصبه بوده‌اند.
متاسفانه بخش‌هایی از کتیبهٔ زیبای سردر مدرسه آسیب دیده است اما استاد رسول جعفریان به نقل از تذکرۀ میرزا معینا، متن کامل کتیبه را این‌گونه آورده است:


بعهدت ای سلطان حسین عدل آیین
که چرخ پیر چو او خسروی ندارد یاد
شهی که سلّم ایوان رفعت و قدرش
کشیده خط بدلیل تباهی ابعاد
بلند مرتبه مجلس نویس عالیجاه
که گیرد از رقم او دبیر عقل ارشاد
ظهیر دولت شاهی محمد ابراهیم
که در فضایل علم و عمل بود اوستاد
بنای مدرسه فکر عالیش افراشت
برای مجمع اهل کمال استعداد
به قصد خالی ز اغراض و اعتقاد درست
که نشر علم شود در سواد اردوباد
برای ضابط سال این بنای متین
رفیع گفت: مکان کمال و فضل آباد ۱۱۲۶

اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
سلسله نشست‌های نقد و بررسی کتاب: تأثیر هخامنشیان در دریای سیاه
زمان: شنبه، ۲۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۰-۱۲ مکان: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سالن ادب
بررسی کارنامه‌ی تاریخ‌نگاری دکتر سهراب یزدانی
زمان: شنبه ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷ مکان: خیابان ویلا، نبش خیابان ورشو، خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی
تاریخ هنر: مفاهیم اصلی | پاره‌ای دیگر از کتاب‌نگاشت توضیحی نظریه‌های تاریخ معماری و هنر
مهرداد قیومی بیدهندی
در این کتاب، بیش از دویست مفهوم اصلی تاریخ و مباحث نظری هنر و فرهنگ تجسمی به‌صورتی روشمند و سامانمند و بحث‌انگیز گرد آمده است....
دست‌خط آدمی | گزیده‌ای از «وعده‌ی دیدار در تاریخ: شکل‌هایی از مواجهه با کتاب‌های دست چندم»، نوشته‌ی سیدفرزام حسینی
«دست‌خط آدمی، امضای او، برای من نشانی از حیات است، حیاتِ کتاب و لمس دستی از گذشته، که وقتی کتاب را ورق می‌زنم، یقین پیدا می‌کنم پیش از من دست‌کم یک نفر این کتاب را اگر نخوانده، حداقل تورق کرده، و این حیات فرضی اما حتماً حقیقی، ماشین تخیلم را به راه می‌اندازد. زمان را برش می‌زنم و مکان را می‌گردم در گذشته به دنبال کسی که این کتاب دستش بوده و هم‌زمان آینده را هم خیال می‌کنم که این کتاب در دستِ دیگری خواهد بود و آیا او هم به من فکر خواهد کرد؟

وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر