رهیافت به تاریخ معماری خانگی ایران با نظر به تاریخ اجتماعی آن بهمنزلۀ دانشی میانرشتهای هنوز نوپاست؛ در حالی که شواهد مرتبط با معماری خانهها در میان منابع تاریخی کم نیست. راه منطقی برای این کار فهم و ایضاح روشها و اسباب مورخانی است که تاریخ اجتماعی معماری نوشتهاند. در این پژوهش نخست از راه نقد درونی متن یکی از تاریخنامههای معتبر اجتماعی معماریِ غرب، دربارۀ خانه و زندگی خانگی، برخی مفاهیم آشنا در حوزۀ علوم اجتماعی شامل خانوار و خانواده، جنس و جنسیت، قدرت و منزلت، تحرک اجتماعی در نسبت با معماری خانههای حومۀ شهری انگلیسی و طرز کار به دست آمد؛ سپس برای سنجش امکان کاربست این رویکرد در تاریخنویسی اجتماعی معماری ایران، این مفاهیم به متونی مرتبط با زندگی خانگی در تهران قاجاری عرضه شد. تکیه بر شواهد تاریخی مبتنی بر این متون حکایت از آن دارد که با ملاحظاتی علمی، میتوان برخی از دستمایههای نظری و روشهای دانشوران علوم اجتماعی را برای بسط دیدگاهها و تفسیرهای تاریخی از معماری ایران نیز به خدمت گرفت. دستیافت به این هدف مستلزم آن است که منابع تاریخی هر دوره ــ در اینجا قاجاریان ــ را از حیث شواهدی که از هر دو مقولۀ گروههای اجتماعی و معماری به دست میدهند، از نو خواند. علاوه بر این برخی محدودیتها در مواجهه با این موضوع هست که به تفاوت در ماهیت اجتماعی و فرهنگی دو جامعۀ انگلیس و ایران مربوط است.
مشخصات مقاله:
حسینی، مهدی. «تاریخ اجتماعی معماری خانه و زندگی خانگی: امکان و فایدۀ کاربستِ مفاهیم و روشهای تاریخ اجتماعی در تاریخنگاشتِ معماری ایران»، در تحقیقات تاریخ اجتماعی، دورۀ ۱۳، شمارۀ ۱ (بهار و تابستان ۱۴۰۲).
برای دریافت مقاله به پیوند زیر مراجعه کنید:
تاریخ اجتماعی معماری خانه و زندگی خانگی: امکان و فایدۀ کاربستِ مفاهیم و روشهای تاریخ اجتماعی در تاریخنگاشتِ معماری ایران | مهدی حسینی
اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
زمان: شنبه، ۲۹ اردیبهشتماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۰-۱۲ مکان: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سالن ادب
زمان: شنبه ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷ مکان: خیابان ویلا، نبش خیابان ورشو، خانهی اندیشمندان علوم انسانی
در این کتاب، بیش از دویست مفهوم اصلی تاریخ و مباحث نظری هنر و فرهنگ تجسمی بهصورتی روشمند و سامانمند و بحثانگیز گرد آمده است....
«دستخط آدمی، امضای او، برای من نشانی از حیات است، حیاتِ کتاب و لمس دستی از گذشته، که وقتی کتاب را ورق میزنم، یقین پیدا میکنم پیش از من دستکم یک نفر این کتاب را اگر نخوانده، حداقل تورق کرده، و این حیات فرضی اما حتماً حقیقی، ماشین تخیلم را به راه میاندازد. زمان را برش میزنم و مکان را میگردم در گذشته به دنبال کسی که این کتاب دستش بوده و همزمان آینده را هم خیال میکنم که این کتاب در دستِ دیگری خواهد بود و آیا او هم به من فکر خواهد کرد؟