زنگبار کلمه‌ای فارسی است شامل «زنگ» به معنای سیاه و «بار» به معنای ساحل مانند جویبار و یا رودبار.
جزیرهٔ زنگبار که در سال ۲۰۰۰م در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، از قرن ۵ق مأمن اقوام مختلف ایرانی از جمله شیرازی‌ها، بلوچ‌ها، شوشتری‌ها، کازرونی‌ها و اهالی بندر تاریخی سیراف بوده است. همچنین حضور اقوام و گروه های کوچ کرده از شبه قاره هند همچون خوجه های اثنی عشری، بُهره‌ها و اسماعیلیه در کنار دیگر اقوام ایرانی، دلیل آن است که بیش از ۹۵ درصد مردم جزیره بزرگ زنگبار را مسلمانان تشکیل می‌دهند.
اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
سلسله نشست‌های نقد و بررسی کتاب: تأثیر هخامنشیان در دریای سیاه
زمان: شنبه، ۲۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۰-۱۲ مکان: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سالن ادب
بررسی کارنامه‌ی تاریخ‌نگاری دکتر سهراب یزدانی
زمان: شنبه ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷ مکان: خیابان ویلا، نبش خیابان ورشو، خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی
تاریخ هنر: مفاهیم اصلی | پاره‌ای دیگر از کتاب‌نگاشت توضیحی نظریه‌های تاریخ معماری و هنر
مهرداد قیومی بیدهندی
در این کتاب، بیش از دویست مفهوم اصلی تاریخ و مباحث نظری هنر و فرهنگ تجسمی به‌صورتی روشمند و سامانمند و بحث‌انگیز گرد آمده است....
دست‌خط آدمی | گزیده‌ای از «وعده‌ی دیدار در تاریخ: شکل‌هایی از مواجهه با کتاب‌های دست چندم»، نوشته‌ی سیدفرزام حسینی
«دست‌خط آدمی، امضای او، برای من نشانی از حیات است، حیاتِ کتاب و لمس دستی از گذشته، که وقتی کتاب را ورق می‌زنم، یقین پیدا می‌کنم پیش از من دست‌کم یک نفر این کتاب را اگر نخوانده، حداقل تورق کرده، و این حیات فرضی اما حتماً حقیقی، ماشین تخیلم را به راه می‌اندازد. زمان را برش می‌زنم و مکان را می‌گردم در گذشته به دنبال کسی که این کتاب دستش بوده و هم‌زمان آینده را هم خیال می‌کنم که این کتاب در دستِ دیگری خواهد بود و آیا او هم به من فکر خواهد کرد؟
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
